Je moet zelf de slingers ophangen. Zo’n uitspraak is vooral dit jaar van toepassing. Elke dag doen of je gewoon naar je werk gaat: op de fiets naar de trein, half uurtje krant lezen en dan een minuut of 20 lopen naar mijn werkplek. Zeker 300 à 400 kilocalorieën verbrand ik dan, volgens Pim van Assendelft, een van de deskundigen die sprak over de gezondheidswinst die je vooral buiten het ziekenhuis boekt (Michiel van der Geest, 23/12/20, de Volkskrant). Je gewoon aankleden, vooral in die eerste maanden deed ik daar mijn best voor, zette soms krullen in mijn haar (die slingers) en zat glimlachend achter mijn laptop tijdens Teams bijeenkomsten. Overleven. En ja, elke dag natuurlijk 300 à 400 kilocalorieën extra, de zogenaamde corona-kilo’s.
Dus heb ik in april het ‘Ommetje’ van de Hersenstichting gedownload en bleek gevoelig voor de beloningen die je ontving als je elke dag liep, als je vóór negen uur liep (vroege vogel) en nog meer van dat soort ‘medailles’. Na 141 dagen achter elkaar gelopen te hebben, kreeg ik last van mijn achillespezen en ben ermee gestopt. Weg slingers.
Als er dan weer even een versoepeling was, ging ik met vrienden naar de bioscoop: allemaal een eigen rij, lekker rustig, niet zo fijn voor de bioscoop, maar we gingen! En in mijn eentje zo vaak als kon naar een museum, in augustus nog net op tijd de tentoonstelling Caravaggio en Bernini (Rijksmuseum) kunnen zien en later vooral in Leiden.
Gelukkig heeft Leiden nogal wat musea, op loopafstand van elkaar. En regelmatig nieuwe tentoonstellingen. Helaas is dat nu even helemaal niet meer aan de orde, zeker tot 19 januari. Enfin, het is oudejaarsdag, heb krullen in mijn haar, ik vier het klein en met een fles bubbels zal ik proosten op een nieuw jaar met hopelijk veel slingers.
Solvejg's wereld 