Spelen met de Slaaghwijk

Rian Evers zingt ‘Beton’ (Foto: Diana van den Driessche)

In de Atlas, een tot huiskamer en podium omgebouwde bouwkeet, ontmoet ik Rian Evers. Zij beheert de Atlas en staat drie maanden lang in de Slaaghwijk, op het pleintje naast buurtcentrum Op Eigen Wieken. Ze kijkt aan de ene kant uit op de brede school Merenwijk en aan de andere kant op het plein en het Gezinscentrum Slaaghwijk. Regelmatig loopt ze door de wijk om folders in de flats op te hangen. En ontdekt dan hoe de wijk in elkaar zit en hoeveel flats er eigenlijk staan. Ze is benieuwd naar het verhaal van Slaaghwijk en praat met wijkbewoners. Aan het grote raam van de Atlas, waar de luifel voor zit als de bouwkeet dicht is, hangt een tijdlijn. De wijk stamt uit de jaren zeventig. De enveloppen met een jaartal hangen aan een lijn, met een knijper. Daaronder hangen touwtjes waar op A5 kartonnetjes aan de ene kant de verteller en aan de andere kant het verhaal staat genoteerd. Langzaam maar zeker komen er naast naakte feiten steeds meer persoonlijke verhalen los van de wijkbewoners. Want de Atlas krijgt na anderhalve maand steeds meer bekendheid.

Heerlijke Marokkaanse soep (Foto: Diana van den Driessche)

Elke woensdag wordt de bouwkeet naar het plein gesleept en blijft er dan tot vrijdag staan. Iedereen die wil, kan langskomen voor een kopje thee of koffie, koekjes en op donderdagavond altijd soep: SLURP. Dan komt een wijkbewoner samen met Rian soep koken. Op 1 februari was een speciale avond, toen werd er niet alleen Marokkaanse soep gegeten ‘Harira’, maar bracht Rian ook haar eerste liedje ten gehore. Een lied over de Slaaghwijk, het heet Beton en het eindigt met de mooie zin: “Misschien barst Slaaghwijk wel van eigenzinnigheid”.

—
Meer informatie? Kijk op de Atlas van Leiden
Wordt vervolgd